Esperanto-Blogo de David Dougherty

Saluton kaj bonvenon! Ĉi tio estas la blogo de David Dougherty, en Vaŝingtono, DK, Usono. Mi nun lernas Esperanton, kaj mi volas uzi la internacian lingvon. Mi volas renkonti novajn geamikojn per Esperanto kaj la Interreto. Per ĉi tiu blogo, mi esperas lerni pri la mondo, kaj vi povas esperante lerni pri mia lando! Se vi volus komenti, vi estas bonvenega, sed mi forstrekos spamon kaj fikomentojn. Pozitivaj komentoj estas la plej bonaj, sed ĝentila debato ankaŭ estas okej.

My Photo
Name:
Location: Rockville, Maryland, United States
Bonvolu tajpi vian retpoŝtadreson sube pri aboni al la Esperanto-Blogo de David Dougherty!


subtenita de Bloglet

Monday, July 17, 2006

Nargileo!

Mi ĵus (sabate) iris kun mia amiko José (Ĥosei) al araba kafejo.

José (maldedkstre) estis amiko dum mia tempo en la universitato. Ĝis unu aŭ du monatoj antaŭe, mi lin ne vidis ekde 1998 aŭ 1999. Ĉisomere mi lin hazarde renkontis je mia laboro, kie li estis kliento (mi laboras en publikaj bibliotekoj).

Sabate ni kune iris al la “Prince Café” (Princo-Kafejo), tre malluma loko en College Park, la urbo, kie ni ambaŭ studis en la universitato. Ni tie malstreĉis dum kelkaj horoj kaj fumis nargileon. Ĉu vi konas la nargileon?

Ĝi estas araba akvopipo. De la fotoj vi povas vidi, kiel oni uzas ĝin. Vi povas elekti de multaj tajpoj da tabako, ekzemple pomo, vinbero, jasmeno, ktp. Ni elektis jasmenon. Ĝi tre bongustis. Du da amikoj de José ankaŭ venis, sed José kaj mi fumis la plejparton. José fumis trepli ol mi.
Mi normale ne fumas. Tiam, kiam mi fumas (du-aŭ trifoje en unu jaro), mi fumas sole nargileon aŭ kariofilocigaredojn. Mi malŝatas normalajn cigaredojn. Tiam, kiam oni uzas nargileon, oni uzas ĝin normale kun amikoj. Ĝi estas bona grupa afero. Kial José aspektas strange? Nargileo havas strangan efekton.

Oni sentas tre bone. Ankaŭ la sono de la araba muziko kaj televido faras interesan, hipnotan atmosferon. Oni iĝas iomete dormvola. Sed estas ja bone, ke mi fumas nargileon ne ĉiutage!

Daĉjo

Friday, July 07, 2006

Sendependeco-Tago en Rokvilo

La 4a de Julio estis ja la Sendependeco-Tago de Usono. Je tiu tago, en la jaro 1776, Thomas Jefferson (Tomas Ĝeferson) kaj aliaj malkaŝis la Deklaron Pri Sendependeco, kaj ank ilia intencon forlasi Britujon kaj formi novan landon. Ĉiujare sur ĉi tiu tago, oni vidas en Usono vespere multon da fajraĵoj (piroteknikaĵoj). Presk ĉiu Usona urbo, granda kaj malgranda, faras tion. Mi plejofte iras al Vaŝingtono, DK pri vidi la fajraĵojn, sed ĉijare mi vidis ilin en Rokvilo, mia vera hejmurbo. Maldekstre vi povas vidi la grupon, kun kiu mi tien iris. Centre estas mia amiko José Bonangelino (Ĥosei Bonanĝelino, aŭ Bonanĝeleto, oni povas diri). Li havas la malhelan ĉemizon kaj miras al vi en tiu foto. Ĉirk li estas liaj geamikoj kaj gekolegoj. Ĉi tiu festivalo estis je Montgomery College, kie mi plifrue estis lernanto. Ĝi estas "dujara kolegio". Ant la fajraĵoj estis du koncertoj. Dekstre estas la komenco pri la ĵaza koncerto. Ni iomete miris kaj aŭskultis ĝin (nur dum kelkaj minutoj). Post tio ni iris al la alia koncerto, ĉar ni tie povis sidi kaj plibone vidi la fajraĵojn. Tie mi faris tiun grupofotografion, kaj ankaŭ ĉi tiun (nun maldekstre) foton pri la dua koncerto. Ĉi tiu koncerto havis tradician patriotan marŝmuzikon. Unu ekzemplo pri la kantoj, kiujn ili ludis estas "Yankee Doodle Dandee". Mi ĉiutage ne skultas tiun muzikon, sed estas bona sur tiu ĉi festotago, mi pensas. Jen sube fotoj pri la fajraĵoj. Mi esperas ke vi ŝatas la fotojn. Tiu ĉi blogaĵo estas ja eksperimento, ĉar mi uzis mian ĉelan telefonon pri fari la fotojn (mia mobiltelefon havas ja fotilon).

Ĝis venontfoje,

Da
ĉjo